Ja czytam! Pierwszy tekst:))

Witajcie:) 
Dziś Wasi koledzy przedstawią Wam informacje o programie promującym czytanie Ja czytam. Wrześniową przygodę rozpoczniemy od spotkania z Bratkiem... 

Małgorzata Rożyńska O T Y M , J A K B R AT E K I J E G O K O L E D Z Y N O W Y R O K B EZ P I E C Z N I E PRZYWITALI, BO 3 KROKI WYKONALI

*** Ostatniego dnia grudnia przydarzyła mi się taka oto niesamowita historia. Patrząc na ostatnią kartkę w kalendarzu, który wisiał w pokoju Jasia, pomyślałem ze wzruszeniem: „Och zbliża się koniec roku…”. Natychmiast pobiegłem do Jasia siedzącego nad puzzlami, by zastanowić się, w jaki ciekawy sposób możemy przywitać Nowy Rok. – Może ulepimy bałwana? I włożymy mu na głowę zamiast garnka tę perukę ze srebrnymi włosami, w której Amelka występowała przebrana za anioła? – zapytał podekscytowany Jaś, wyjmując perukę. – Świetnie! – odpowiedziałem równie podekscytowany. W tej samej chwili usłyszeliśmy głośne trąbienie na trąbkach (wuwuzelach). W drzwiach ujrzeliśmy szkolnych przyjaciół: Olka, Grześka i Adasia. Wszyscy byli śmiesznie poprzebierani – w perukach, okularach i maskach. – Stary rok żegnamy z hałasem, aby nowy nie zapomniał przyjść czasem! – zawołał z radością Olek i dodał – Nie brakuje nam dziś dobrego humoru, dlatego zrobimy trochę rumoru! – Świetnie, że przyszliście – powiedział Jaś – bo właśnie zastanawialiśmy się z Bratkiem, w jaki sposób przywitamy Nowy Rok. – No wiadomo! – krzyknął Grześ i dodał po cichu – Macie petardy, fajewerki? – Nie … – odparł zakłopotany Jaś. – Chcecie witać Nowy Rok bez hałasu? – zapytał Adaś z pogardą w głosie. – Musi być głośno! Trzeba koniecznie nastraszyć dziewczyny i przestraszyć wszystkie wrony z okolicy. Olka, kiedy słyszy petardy, to piszczy i włazi pod łóżko. – komentował wesoło Olek. – A Celina zamyka oczy i robi ze strachu świński ryjek – dodał Adaś, zabawnie naśladując minę Celiny. – O tym nie pomyślałem… powiedział niepewnie Jaś. – O śwince mowa, a ja tu widzę, że masz świnkę skarbonkę! – powiedział z zainteresowaniem Grześ, po czym chwycił ją i potrząsnął, nie pytając o zgodę. Zbierane przez cały rok monety zadźwięczały… – Nie ruszaj, to moje oszczędności, zbieram na deskorolkę! – odezwał się Jaś. – Do lata jeszcze coś uzbierasz. A dziś za co kupisz petardy? – dopytywał Grześ. – Nie wiem… – ze spuszczoną głową odparł Jaś. Wtedy niespodziewanie odezwał się stary zegar: – Bom! Bom! Bom! – wybił godzinę trzecią. Wszyscy spojrzeli z ciekawością na zegar. – Ale heca, zostało tylko dziewięć godzin do północy! – powiedział Adaś. – Musisz się spieszyć, Jasiu, bo wkrótce zamkną sklepy! Ja natomiast, słysząc te trzy cudowne dźwięki zegara, przymknąłem na chwilę oczy i przypomniałem sobie, przed czym przestrzegała kiedyś dzieci nasza pani pedagog. – „Jeśli twoi koledzy lub koleżanki namawiają cię do czegoś, co budzi twoje wątpliwości, wykonaj w wyobraźni krótki spacer składający się z trzech kroków: 1. krok – Odpowiedz sobie w myślach na pytanie: Czy to, co proponują koledzy, jest dobre dla ciebie i dla innych. 2. krok – Jeśli odpowiedź brzmi NIE, powiedz do siebie: „To nie jest dobry pomysł.” 3. krok – Powiedz głośno i stanowczo do kolegów: „Ten pomysł nie jest dobry. Proponuję inną zabawę.” Wtedy otworzyłem oczy. Jaś, Adaś, Olek i Grześ patrzyli na mnie z zaskoczeniem, bo właśnie nie zdając sobie z tego sprawy, głośno i stanowczo powiedziałem do nich: – Ten pomysł nie jest dobry – i zaraz dodałem – Dzieciom nie wolno kupować fajerwerków, a co więcej – bawić się nimi. Przypomnijcie sobie, co mówiła nasza pani pedagog i co mówiono na ten temat w telewizji. To niebezpieczne przedmioty, które mogą spowodować kalectwo! Wymyślmy inną zabawę na powitanie Nowego Roku. Jak mogli zareagować chłopcy i jaką inną zabawę wymyślili na powitanie 

Tekst pochodzi z biblioteki Ja czytam.